یکی از اقوام حسابی از دستش شاکی شده بود
با بغض و اندوه بهش گفت :
آخه تا کی میخوای هی بری افغانستان و بیای؟
زن و بچه و پدر و مادر هم حقی دارن .
گفت:
من اینقدر می رم افغانستان تا یا مشکلاتش حل بشه
یا جنازه ام روی دست مردمش برگرده ایران .
در بازار دنبال خرید برای خانواده اش بود
می گفت :
مگر میشه بابا باشی
و بعد چند وقت با دست خالی
به دیدار خانواده و بچه هایت بروی
جانباز شهید نور خدا موسوی
به نقل از حسین رجبی کازانی
همرزم شهید
تواضع و فروتنی عباس
باور نکردنی بود .
او عادت داشت وقتی من
( همسرش ) وارد اتاق می شدم ،
بلند می شد و می ایستاد.
سردار رشید اسلام شهید عباس کریمی
